Solidariteit met de Madleen

Vanochtend is de Madleen, een hulpschip met goederen als babypoeder en menstruatieproducten, op weg naar Gaza gewelddadig geënterd door het Israëlische leger. Het schip wordt nu begeleid naar de kust en de opvarenden, waaronder het Franse Europarlementslid Rima Hassan en klimaatactivist Greta Thunberg, worden door Israël van elkaar gescheiden, in Israël gedwongen beelden te bekijken van de aanval van Hamas op 7 oktober 2023 en daarna teruggestuurd naar hun thuisland.

De activisten van de Madleen hebben letterlijk hun lichaam in de strijd geworpen om te zorgen dat de noodsituatie in Gaza vandaag op alle voorpagina’s staat. Israël probeert hen belachelijk te maken door te spreken over een ‘selfiejacht’. De deelname van activisten als Greta Thunberg is echter alles behalve een egotrip, maar een voorbeeld van moreel leiderschap en opoffering. Vanaf het moment dat Greta zich uitsprak over Gaza liet een deel van de klimaatbeweging haar keihard vallen. Haar deelname aan deze hulptocht leidde onder andere tot publieke doodsbedreigingen door Amerikaanse senatoren.

De tocht van de Madleen laat opnieuw zien hoe belangrijk het is dat de klimaatbeweging zich uitspreekt tegen onrecht zoals de doorgaande genocide in Palestina.

Om te beginnen zijn er de inhoudelijke verbanden tussen klimaat en ecologie en de genocide in Palestina. Zo vernietigt Israël ecologie en landbouw om Palestijnen van hun land te verdrijven en vermoorden. Israël gebruikt dus ecocide als middel om genocide te plegen.

Een nog belangrijker argument om ons als klimaatbeweging uit te spreken dan deze inhoudelijke verbanden is solidariteit. Dit gaat uit van het besef uiteindelijk géén van ons echt vrij kan zijn, tot we dat allemaal zijn. Het is waar dat de planetaire crisis een existentiële bedreiging vormt, die op een bepaald niveau andere strijden overstemt. De reden dat we tegen de planetaire crisis strijden is echter een leefbare en rechtvaardige Aarde. We voeren dus klimaatstrijd zodat we andere strijden kunnen voeren. Dat betekent niet dat we ons op elk protest over elk thema moeten uitspreken, wel dat we als klimaatbeweging een bredere analyse moeten hebben van onrecht in de wereld. En dat we niet bang moeten zijn heldere standpunten in te nemen over grote thema’s als de genocide in Palestina. Als goed georganiseerde beweging, met veel mensen in een bevoorrechte positie heeft de klimaatbeweging hier een extra verantwoordelijkheid in.

In dit geval kan je ook vanachter je laptop iets doen. Terwijl de crew van de Madleen gedwongen wordt beelden van geweld te bekijken – een vorm van marteling – kunnen wij de Israëlische regering, en de onze, ter verantwoording roepen.

Schrijf hier Israël aan over de bemanning: https://actionnetwork.org/letters/formal-notice-regarding-the-civilian-humanitarian-vessel-madleen-and-the-legal-obligations-of-the-state-of-israel-under-international-law-2

Schrijf hier Nederland aan over de veiligheid van Marco van Rennes via: vci@minbuza.nl.

Nu begint het verzet pas echt!

Toen de val-in slowmotion van het onofficiële Kabinet-Wilders I vanochtend eindelijk ten einde kwam slaakte ik een zucht van opluchting. De val betekent een einde aan het onmenselijke asielbeleid van de PVV. Een einde het gebrek aan klimaatbeleid van de VVD. Een einde aan het ontkennen van de Israëlische genococide door de voltallige coalitie. En – klein beetje leedvermaak – een einde aan de ministerscarriëre van Marjolein Faber.

Maar het alternatief lijkt niet veel beter.

De pers lijkt voor te sorteren op een VVD/GroenLinksPvdA/CDA kabinet, met óf Timmermans óf Yeşilgöz als premier. Dit zou de scherpste randjes van het huidige kabinetsbeleid afhalen. Ook kunnen we verwachten dat zo’n kabinet de absolute ondergrens van het internationaal recht enigszins zal respecteren. Structurele ongelijkheden zouden met een neoliberaal middenkabinet echter nog steeds blijven bestaan, en de existentiële dreiging van de planetaire crisis niet serieus aangepakt.

Ook de electorale gevolgen van weer een neoliberaal kabinet zouden langdurig negatief zijn. Het is decennia aan neoliberale politiek die heeft geleid tot de opkomst van extreemrechts en de implosie van links. Als GroenLinksPvdA ervoor kiest met de VVD en CDA een centrumrechts kabinet te vormen is de “nieuwe linkse beweging” bij voorbaat gedoemd te mislukken, met mogelijke jarenlange gevolgen.

En dan is er nog de kans dat Wilders gok succesvol uitpakt, en de PVV de verkiezingen overtuigend wint. Durven we erop te vertrouwen dat Yeşilgöz dan niet gewoon aanschuift in een volgend kabinet Wilders, maar dan met hem daadwerkelijk als premier?

Dat mogen we niet laten gebeuren!

Toen het kabinet viel slaakte ik een zucht van opluchting. Nu is het tijd om diep in te ademen, en aan de slag te gaan. Met de Feminist March (20.000 mensen), de demonstratie tegen racisme en facisme (zeker 10.000 mensen), de Rode Lijndemonstratie (100.000 mensen) en De Straat Op! van de*beweging (15.000 mensen) hebben we gezien hoeveel mensen bereid zijn in actie te komen.

Willen we extreemrechts de genadeklap toebrengen, een echt rechtvaardige maatschappij voor elkaar krijgen en afdwingen dat de planetaire crisis serieus wordt aangepakt moeten we aan de slag. Dat betekent:
🤝🏾 Structurele samenwerking versterken en uitbouwen tussen verschillende sociale bewegingen en actiegroepen;
✊🏻 Massaal protest om de thema’s waarover deze verkiezingen gaan te beïnvloeden;
🔥Keiharde disruptieve actie om de thema’s waarover deze verkiezingen gaan te beïnvloeden en vóór de verkiezingen harde beloftes af te dwingen;
💪🏽Nu al organiseren om ook ná de verkiezingen massaal protest te blijven organiseren, en als serieus machtsblok invloed te kunnen uitoefenen op de vorming van een nieuw kabinet.

Daarmee blijft er maar één vraag staan: doe je mee?

(Foto ANP: De Straat Op, 24 mei.)